Düşüncelerimin atmosferinde, güneş yakmalarında,
Kızaran umutlara, gölge bulutlarını aradığım günde,
Kıtalar arası koşturan tay misali terli biri olsamda,
Seni sevmemeye küskünüm, dargınım işte bu günde…


Cam kavanoz içindeki, aşkımın bileşenleri, saklılar,
Karman - çorman haldeler, çözülmeyi beklemekteler,
Hesapsızca yorgunum, dinlenmeye kamelya görmem,
Yetmiyor sinem içine, solgun kardelen eklemekteler…


Gamzelerin albenisini, dahice birleştiren yanakların,
Patiska üzerinde desenler gibi, ahenkli, farklı duruş,
İlk görüşten itibaren, insan bağlanıyor, durulmuyor,
İnsanı düşündüren, matematik teorili, sanki bir buluş…


Nöbette bir asker, elinde mızrak ya da süngüsüyle,
Eğiten hangi subay, gamzeleri, ilk görüşte sapla dedi,
Düşmanıma yenilip, teslim olunca, içimdeki ses bana,
Birgün senin olursa, atarsın bin beş yüz takla dedi…


Aşkın bir panzehri olsaydı, inan o gamzelerin olurdu,
Bana göre, gözlerinle uyumlu sanki safir, kimine sıkıcı,
Havayı serinleten değil, kalbimi serinleten bir şelaledir,
Basra Körfezine sızan - dökülen, dicle nehri gibi akıcı…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

27.12.2013