1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1856
Okunma
Yıl 1995
geldim İstanbul’a
bin bir umutla...
yaş yirmi dört
cehalet diz boyu
ak geliyordu o an koyu
önce iyi gitti
taş toprak altın
nankör değilim
yedim ekmeğini elbette
memlekete duyduğum aşk
ve özlemle.....
önce damar gitti
sonra,
kalp yordu beni
sonra, iş
sonra,
yirmi yıllık bir işleyiş
ve
oğlumla bir iç çekiş
göçüyorum
memlekete Eskişehir e
göçüyorum
içten içe
oğul aşkı yüreğimde
önce kalbime bir by-pass
şimdi kuzuma veda
ne yürek dayanır ne akıl
gençliğimi aldın İstanbul
ömrümü aldın
iş,para,pul,taş toprak altın
YALAN !...
bilmez İstanbul
acıyı
yüreğimde dalgalanan
5.0
100% (1)
Cevap Yaz