Bir kadın bir adamı sever ve şair olur.
Bir kadın bir kara sevdada kahrolur.

Yanar yakılır kavrulur beden
Dile gelir sözler
Ama tam ifadesi değildir aşkın.

Sevilen çok uzak diyarda
Belki de kaf dağının ardında
Bilmem ne meçhul mekanda.

Arar kadın sevdasını yana yana
Aşk odunda kavrula kavrula.

Hayatın tek öznesi sevdan olmuşken
Bu sevda değil bu bir girdap.
Kapılmışsa gönül bir kere
Ne sahil ne liman görünür ufukta
Kalbin tek rotası o şairin gönlüdür

Ey şair sana ne kasideler yazmalıyım
Sıra sıra dizsem medhiyeleri
Duyar mı vefasız gönlün?

Çığlıklarımı duyarsan
Kır çiçeklerinden taç yap da
Sessizce gel, sokuluver yanı başıma.
Soluğunu duymalıyım ilk önce
Kokunu işitmeliyim
Sonra suretini göster ki
Yüreğimde büyüttüğüm yüce varlığın
Taşa çevirmesin bedenimi.



Gökyüzünde tek bir yıldız yokken
Kayan bu yıldızlar yoksa içimden mi kopuyor?
Yoksa bunlar ben dahil tüm kainatın bir isyanı mıdır?


Başkaldırıdır bu şiir sana
Esir ettiğin benliğimin bir haykırışıdır
Vuslatı arzulayan aşığın
Aslında vuslatı istemeyişidir
Zira vuslat demek son demektir…


N