didar’ın neden ki asılmış mendeburca
resmedilmiş bak gözlerine
görünüyor her şey
gerçek saklı mı kalır sanırsın masken de
sönük yıldızlardan kopmuş gibisin
bekleyişin ne senin
nâr-ı sevda mı çekersin bre kâfir
firak olan bağ bozumların da

uğrun da çiçekler solarken bir bir
gönül demin neden ki karamsar
ümitsiz bekleyişler yolları kapatır bilmez misin
dem bile sabırsızca döner naçar
heba ettin gitti tüm yaşamı
bu bâd-ı sabâ esintin de neden ki
gönül çalan yosma gibisin

gamzelerine mi sakladın hep yezitliğini
canlı canlı çeker durursun postanı
aslın aşikâr neslin aşikar
mücevherinin tonu bile bir teneke etmez
üryan ruhunla kime bu nispet
yatak odası cilveleriyle nereye kadar gideceğini sandın
ay ışığı huzmesinde mi sakladın yoksa yosmalığını
gün doğacağını hiç düşünmedin mi?

dergâh dergah dolaşsan da
artık af olmaz o günahlar
uhrevi yatla ilgili neyin var ki
nefsinin cenderesinde boğulmadın mı
üç kuruşa galeyana gelirken yüreğin
bir an bile düşünmedin
ne kendini ne de sevdiklerini
kaygı ve kederden başka ne verdin ki
gazap içine düşürmeden önce

neyi bir araya getirdin ki bu güne dek
azap azap örerken engelleri
her şeyi sıfırlarken düşünecektin
ölü yıkayıcısı biçare ne yapsın
kirin kabre sığmıyor ki
kancık tutumun kazarken kuyunu
uğrunda harcanan o garip getirmişti suyunu…



(19.12.2013) AZAP…