SİYAH GÜNEŞE HASRET

Bu günlerde daraldı, sıkışıyor yüreğim.
Hani çıkıp gelsen de, ah, omzunda ağlasam.
Adı dünya telaşı, tutuşuyor eteğim,
Yıkıversem bendimi, yüreğinde çağlasam.

O kadar yalnızım ki, ben bana yetmiyorum.
Vefasızmış meğerse; bütün dost bildiklerim,
Kader deyip susuyor şikayet etmiyorum.
Canımın acısıdır, yaş diye sildiklerim.

Hapsettim benliğimi, kapımı da kapattım.
Ne saatle işim var, ne de uğruyor zaman.
Bana hiç benzemeyen, başka insan yarattım.
Gönlümün bestesini çalıyor şimdi keman.

Hüzünleri mey diye, kadehime doldurdum,
Tabağımda sen diye, birkaç zeytin tanesi.
Olmayacak duayı, senin için oldurdum,
Bu günlerde saklıdır, ömrümün son sahnesi.

Gelecek misin söyle, başka mevsim kalmadı,
Gök mavisi siyaha, siyah güneşe hasret.
Ne değersiz bir canmış, Azrail de almadı
Bendeki deli sabrı, delice bir cesaret.
Şerife Çınar