( BİRİNCİ BÖLÜM )

=========================================
Ben bu kente gelmeden önce
Mutluluk paylaşılmıştı yürekten yüreğe
Tomur vermişti gülücükler karşılaştığım tüm yüzlerde
Bazen çok da umutlanmıyorum kendi kendime düşündüğümde
Onun yaşadığı kenti değiştirip ta buralara dek gelmiş olsam bile
Üstelik onu unutmak için bin tövbeler ettiğim hal de
Onun yokluğu uğruna bu yeni kentin beni değişebileceğine...
xxx
Yarım can yürüyordum böyle düşünerek bu yabancı kaldırımlar da
Kısır düşünce bulutlarım dolanıp duruyordu ruhum da
Olmama rağmen ondan bu denli çok uzaklarda
Karamsar duygularım ise her zaman ki gibi yine dört nala
Yorgun adımlarımı bile soluyordu umutsuzluğum her fırsatta
Yüzü gülmeyen insan bir tek benmiş gibiydim bu şehir de zira,
Etrafımdan gelip geçen insanlar arasında...
xxx
Acıta acıta tırmalıyordu yürek titreşimlerim durmadan benliğimi
Öyle ki yani, canlı olan her nerem varsa bitkin bedenim de ki
Gittikçe de çoğaltıyordu eskiden kalma halim inlemelerimi
Tütüp durduğunu anlıyorum sevdalı başım da uzağındayken onun
Ve yeniden hatırlıyorum terk edilmişliğimin o cesedimsi halini
Unutturur bana bu yeni kent kalben umut ederim ki
Ondan devraldığım aşk enkazından kurtarır belki beni...
xxx
Bir türlü sönmüyordu yağmurla, sönmüyordu yangınlarım
Aksine sağanak hatıraların yağmurlarıyla nice sellerle kaplmaktaydım,
Ya da kendi halim de yanarken daha çok alevlere parlamaktaydım !
Ne zaman yağsa o vefasızın düşleri sulu sepken iç dünyama
Sırılsıklam olurdum hep onun kıvılcımlarıyla !...
xxx
Mutsuz beklemeler zerk etmişti ruhuma durmaksızın mazim
En hayırsız ve de en sadık bir duygum olmuştu beklemek benim
Oysaki şu masum gönlümün için de
Dipdiri bir umudun ev sahipliğini yaptığıma ben ne çok emindim…
xxx
Şunu da çok iyi biline ki;
Bana kendisinden hatıradır bütün buruşturulmuş gülüşlerim
Dahası sabrın zenginliğini bile artık asla kabul etmemekteyim
Lakin onun veda busesinden sonra ki halimi bari itiraf edeyim,
Onu unutmak için kendimi değiştirmeyi hiç bir türlü beceremeyeceğim!!!.....
=====================================================


( İKİNCİ BÖLÜM )
===========================================
Belki de bu güleç yüzlü kent hayatıma mutluluk bahşeder
Taşırıyorlardı lakin yüzlerin de ki mutlulukları
Sağımdan solumdan uçuşan tüm neşeli yüzler
Umarım bitecektir bu yeni kentte bende ki iç yenilgiler
Nasıl tekrar en baştan hızlı dönermiş yelkovanlarla akrepler
Gönlüm beni terk edenin bunu bilmesini ister…
xxx
Her soluğum da senden bahseden şiirlerimi
Bir kitap edip, tanık yapacağım kendime cümle alemi
İki kapak arasına kilitlenmiş olacaksın artık sen yani
Sayfalar arasında yaşamakta olan prangalı bir yar gibi
Nefes aldığım müddetçe saklayacağım ben de olmayan seni
Belki de o kitap da karartırım ederim senli özlemlerimin en sönmezini…
O öyle bir kitap olacak ki,
İçl yığın yığın sen’lerle dolu bir sevda mabeti gibi !...
xxx
Sığmayacaktır en büyük mezarına bizim mazi
Onlarca kiloluk toprak bile örtemeyecektir her yerini
En taze haliyle okuyacaksındır duygularımı sen yani,
O kitap da sensiz zamanlarımın nefes alışverişlerimi
Ve hala ben de etkisi olan o mağrur edalı sözlerini…
xxx
Sırf seni unutturma gayretinden ötürü
Ben de unutmayacağım bu yeni kentimi
Lakin gördüğüme göre burası gülen insanlar beldesi
Seni yad ediyorum bir sabahçı kahvehanesinde şimdi
Masam da sana yazılmış sayısız şiir karamalarım
Yarım yarım karalanıp kalmış onların hepsi
Ve her mücadeleme rağmen ruhum da hala,
Senli dünyalara ait bir düş cenneti !...
xxx
Cemalin gibi tüten bir çay bardağı var şu an önümde
Bağırıyordu komşu masa da ben gibi bir yenik kimse
Mars olmuş tavla da o yine
Bağırıyordu en doruklara çıkan bir isyan duygusu için de;
“Ulan hep mi “HEPYEK” atacağım ben, hep mi be !!!..”
Oysa tavla da yenilen o adam,
Senin için benim onlarcası attığım “HEPYEK’leri” bir bilse,
Kendi kaderine razı olurdu o bence
Benim bu durumumu düşündükçe !!!…
==================================================

İSMAİL HAKKI GÜRCANOK
Muğla / KÖYCEĞİZ.........