Elveda diyemedim
Sen yoktun
Gözlerim bomboştu, ellerimde
Belki birçok insan vardı etrafımda
Ama ben yalnızdım
Sensizdim
Ne kadar çok isterdim
Giderken karanlığa
En son seni teselli Etmeyi

En son senin gözlerinde kaybolmayı
Ve en son senin ellerini bırakmayı
Yaşadığımız yılların Hatırına
Üzüleceğine, kahrolacağımı bile bile
Ne kadar çok isterdim
Olmadı sevgilim Olmadı
Uzun ayrı yıllar bile
Bunları hissetmememe
Engel olamadı
Çok acı çektim
Sana dokunamayışımın
Seni koklayamayışımın
Derin acısını
Ve artık ebediyen yalnızım
Kalbende, bedenende
Ayak ucumdan, kuşların su içtiği
İki metrelik, dört duvarın içinde
Yalnızım
Şimdi senden tek bir dileğim var
Küçük bir mutluluk
Vasiyetimde var
Gel bana
Kavuşamadığımız senelerin
Hasreti için
Gel bana
Bir kere olsun kurtul esaretten
Al yüreğini
Gel bana
Dokun baş ucumdaki mermer taşa
Hissederim seni hala
Yağmurda gel
Ağladığın belli olmasın
Orda olsun içime hüzün dolmasın
Ayrı geçen yıllarımızın
Özlemiyle birlikte
Adına yazdığım şiirlerle gel
Birlikte okuruz
Sende seninle
Senin hayalinde
Benimle

Şafak Özışıl
(2007)