Avuçlarında tutamazsan sıcaklığını aşkın,
Buz gibi olur diğer aradığın
Dönsen de başa, apandis olur
Dikiş tutmaz geçirilen ameliyatlar,
Patlar durur hep bir yerinden aşk.


Uzaklaşınca sen benden
Çoğaldı vesveseler

Her batışında güneşin,
Saklanıyorum karanlığın tam orta bir yerlere,
Sen doğuyorsun sokağın en köşesine.
Kabuk bağlamayan yara,

Bağdaş kurup çöküveriyorum
Pencerenin sana bakan yerine

Kurulu saatler gibiyim
Bom boş bakıyorum
Bakıyor suratıma caddeler sokaklar

Bir vesvese olup yaklaşıp fısıldıyorsun kulağıma,
Hadi durma git diye,
Buluveriyorum kendimi adi kaldırımlarda,
Nede çabuk da inmişim mey satan harabelere
Gülümsedim yine kendi halime,
Söz vermiştim hiç bir şey düşünmeyeceğim diye
Kendi kendime,

Tutamadım yine sözümü vesvesem oldun.

Dönüp geldim yine aynı cam köşesine,
Koydum hayatı bir tartıya gittim geldim
Vuslatın köşelerine.

Çöküyor üzerime çöke bildiği kadar karabasanlar
Sinmişim tam ortasına
Karışmış ellerimde yumaklar,
Ayıltmıyor kafamı
Başımdan dökülen soğuk kovalar
Soluğumsun soluğum ters türs basıyor ayaklar.

Söndü bir bir ışıklar ı hanelerin
Bana kaldı yine bon boş sokaklar
Sokağın sarı lambası.
Gücenme sen oluyor saçları
Aynı sen bakışları ışıtıyor ısıtıyor ruhumu
Bu lambalar

Sönme, ışığından geçeceğim.
Kaldırmasam da boynumu aydınlat yolumu,
Bozacak bir gün bu sessizliği rüzgar
Bir gün işte bir gün
Avazlarım çıktığı kadar
Yavrusunu bulmuş ayılar gibi böğüreceğim.

Gün başlıyor herkese
Ben de ise sakladığım vesvese.
Lambalar.
.
.
...