Üzüntüsünü de izledim onun oysa demişti mesela ”yalan da olsa” bizim yaşayacak yerimiz yok..
Sevinmiştim yaşayacak yerimiz olmasa da biz olduğumuza..

Sadri Alışık usulü kahırlanıyorum şimdi ”yalan da olsa” beni seveni kaybettim o beni kurtaracakken..
Bazı filmler iyi uyarlanmıştı bize lakin benim için çoktan gecikmişliği vardı onun yaşıyor olduğu şeylerin..
İyinin güzelin normalin ölçüsü yoktu artık..
Eline elimi koysa korkmak için bin bir neden utanmak için hali hazırda o..
Böyle oldu işte..

Batmasın benim varlığım gözüne diye soruları da bıraktım boşluğa onla ilgili..

Tüm kadınlar masal kraliçesi oldu, ben masalın periler iblisi.
Yeterince kanat yoktu elimiz de boynuzları da fabrika satıştan alıyorduk, çoğunlukla ben takıyordum malum masal fiyatına at bulunmuyordu ne unicom ne pegasus..
Mitolojik bütün çakallar kapmıştı piyasada ki atları eşekten kırma çükümüzle kıvırmaya çalışıyorduk masalın soytarılığını da artık..
Neyse epey bi böyle gitti masal; murad tahtadan kerevetler plastikten..

Ona futbol haberi gibi anlatmasını istemediğimi söyleseydim bu masalı belki benim değil onun yazdığını anlardı belki kalede bir kaleci yerine rapunzel olurdu belki rapunzel umulduğu gibi olmak için kaleci de olurdu ama normal olmayan bu ya rapunzel hiç o kadar iyi olamadı ya da ben hiç iyi bir rapunzel olamadım..

*Megalo Kanyak