3
Yorum
13
Beğeni
4,9
Puan
1880
Okunma
Kayan bir yıldız gibi yaşanan;
Bir hayat, bir an.
Ya da bir çınarın kökleriyle hissetmek,
Toprağı sonsuza dek.
Ne fark eder?
Zaten yıldırımlar isabet etmiyor bana.
Yolumuz uzun, deniz sonsuz, yelkenler fora!
Sevemiyorum eskisi gibi hiç birşeyi.
Ne gökte yıldız, ne yerde puslu dağ,
Ne serde sevda.
Çocukluk aşkım, gençlik ateşim uzakta.
Elveda.
Ama bir kimse var beni yaşatan.
Bir kimse.
İçimde yaşayan bir çocuk
Gece yarıları beni uyandırmak için
Pencereme taş atan.
Ve uyandığımda bir namlunun ucunda,
Terler alnımda boncuk, boncuk.
Çünkü bir sonbahar tablosu karşımda.
Sanatkar ise bir fikir, Yani bir tomurcuk
Ve öfkeli fırçayı her vuruşunda,
Çünkü yıldırımlar dinmiyor ölüm marşımda.
İşte bir hayatın anektotları,
İşte bir perşembe sabahının
Yalnızlık notları.
5.0
88% (7)
4.0
12% (1)
Cevap Yaz
