Beni kapısında bekletip durdu,
odasında hikmet varmış(!) Görmedim!
Oyalamak için bir sofra kurdu,
gıdasında hikmet varmış! Görmedim.

Çıkmazın, açmazın gediğinde de,
yâve üflediği düdüğünde de,
"seni seviyorum" dediğinde de
nidasında hikmet varmış, görmedim.

Nasıl oldu bu aşk içimize dert?
mevsimleri saydım, bir, iki, üç, dört,
yok tanışma faslı, yok yeni flört,
modasında hikmet varmış, görmedim.

Yılların ömrüme kattığı çile,
sağır sultan duydu Mısır’da bile,
bir selamı şimdi gelince dile,
sedasında hikmet varmış, görmedim.

Olmuyor saadet, olmuyor zorla,
ister kükre, ister kız, ister parla!
Ekilmeyecekmiş bu yıl bu tarla,
nadasında hikmet varmış, görmedim.

Kışın ayazında dordurdu beni,
Temmuz sıcağında yandırdı beni,
ab-ı hayat diye kandırdı beni,
sodasında hikmet varmış, görmedim.

Bir toz gibi yerden göğe savrulan,
köksüz ağac gibi yere devrilen,
o hava atarken, bendim kıvrılan,
edasında hikmet varmış, görmedim.

Endişeyle bakdım güzel yüzüne,
mecbur tuttu beni kendi izine,
yüzmeye zorladı aşk denizine,
adasında hikmet varmış, görmedim.

Bilmedim, bende mi, onda mı hata,
şuursuz bakmışız sefil hayata,
bizi tutturur mu pul’la civata?
Vidasında hikmet varmış, görmedim.

Laf olsun diye mi, gerçek mi sevdi?
Bir çiçek büyütmüş, kendini övdü,
sözde benim için dizini dövdü,
fedasında hikmet varmış, görmedim.

"Bu ev olsun" diye sevgi mabedi,
Aydın’ın bahtını viran eyledi,
"dönüşüm muhteşem olacak!" dedi,
vedasında hikmet varmış? Görmedim...