Ben Samsun’a gidemiyom kâr olmayınca
Samsun bana haram olur yar olmayınca (bir Çarşamba türküsü, anonim)

Bir kızla göz göze geldim Samsun’da,
bu kız için şiir "yazılır" dedim.
Keskin bakışında, nur kokusunda,
aldığım hazda kalb ezilir, dedim.

Bu şehrin simiti çıtır olurdu,
burada sevgiye hatır olurdu,
ilan-ı aşk için fütur olurdu,
cüretim uzakdan sezilir, dedim.

Bünyemi sarar aşkımın demi,
tenime yapışır taşları, kumu,
Karadeniz’de hiç kalmasa gemi,
Onunla ne güzel yüzülür, dedim.

Cevab verir miydi, ismini sorsam,
soyunu, sopunu, cismini sorsam,
bir hatıra için resmini sorsam,
yüreğime ferman çizilir, dedim.

Çiftlik Caddesi’nde ayran içerken,
Meydan’da otobüs vakti seçerken,
ardından gittim, o benden kaçarken,
Samsun’da böyle mi gezilir dedim.

Kalb kalbe olalım, sahiden olsun,
ezberimiz Üstad Safi’den olsun,
şarkılar da Orhan Abi’den olsun(1)
kulakların pası çözülür, dedim.

Gazi’de (2) gaz gibi süzdürdü beni,
Atakum’da(2) kumda kızdırdı beni,
Canik’de(2) canımdan bezdirdi beni,
"İlkadım(2) yemini bozulur" dedim.

Karşılıksız aşkı güdenler bilir,
yalnızlığı ruh ve bedenler bilir,
susuz toprağı da fidanlar bilir,
gövdesi, yaprağı üzülür, dedim.

Bunları söylemek bana mı düşer,
cinnet gelir, akıl gider, dil şaşar,
artık selamı da kuyumu eşer,
"Aydın’ın mezarı kazılır" dedim.

(1) Şiirimin hikâyesine bakınız!
(2) Samsun’da merkezî ilçeler.



Aydın Bayrakdar, 12 Haziran 2009, Almanya.