gün: çatlaklardan sızan kan kıvamındaydı ellerimde
gece: kendini örten edepsiz bir cinayet



iklim değişti şimdi
asya usulü yağmurlar tünedi çatılarıma
iskandinavca ölen bir liman kentinin
vurdumduymaz soğukları
o savurgan ayazı/ eklendi iskeletime
üzerime göçtü yapışkan sıcaklar
latince ağlayan o nemli teninden uzaklaştırırken
hüküm konuşan dilsiz ayaklarım




lal kız/ kalbimin üzgün çingenesi
kalbimin kaçak kadını
bilesin
şehir yine o eski bildik
kokmuş ağzıyla ihanet fısıldayan
şehir yine/ habersiz hançer öpüşü
yine iklimlere mağlup
ama bilesin
yangınlarda yürüyen
kovulmuş bir haberciyim ben yine de




vuruldum
gözleri bağlı bir ufuk çizgisinde
bin gündür yatıyorum
yaram
kapanmasın diliyorum





gece: kendini tetikleyen ihbarcı bir cinayet
gün: sesimden sızan çığlık çıkmazıydı gövdemde



Ali TANYILDIZ