aynı şehirlerde ayrı ışıklarla yontuluyorum
öykündeki kahramanlara kılıcımı çekip saldırıyorum
sessizliğin ve el değmemişliğin suskun deklanşörü
ben en çok güldüremeyen soytarıları seviyorum




sesler ve renkler azaldığında
kolaylaşıyorsa kar’a ve güneşe bakman
bilirim
kuyularda büyütülen karanlıklar sahipleniyordur gözlerini




bu kente
bestesi çatlamış güftesi şaşmış bir küfür gibi düştüm
yüzgün bir derim var diye haykırdım/ üzgün sonbahara yüz gündür tutunan...
ki her işkenceye müsaittir dedim
ki her ölümle akraba.../ bir tek kalbine yabancıdır dedim
bakma
hep en temiz katillerle sevişiyor iskeletim
ifademi yazan mermiye göğsümü hediye ediyorum
anıların ve çalıntı ıslıkların kalabalık faili
ben en çok yüzü olmayan kadınları seviyorum




ama sen suskunsun
güneş yakıyorken biçimsiz düşlerini
kurşuna diziyorlar seni
o vakitlerde ben gece yolculuklarının tehlikelisi
o talanda ben
yarasalarla öpüşen kirli bir hikayenin filmcisi
hangi sırra kadem doğdum/ yağmalandım
hangi sınıra fakir öldüm/ taşlandım
bilmiyorum





aynı şehirlerde ayrı ışıklarla yontuluyorum
şiirin ve aşkın kaçak korunağı
seni seviyorum...




Ali Kemal TANYILDIZ




FOTOĞRAF: Nuri Bilge Ceylan