Sabahın kör karanlığı silinirken dünyadan
Dayadım sırtımı taş duvardan bir sineye
Ve olduğu gibi her zaman
Yürek ellerimi uızatıp
Sevgi dilenecektim ben ondan...

Daha çok cesaret toplamak üzere
Ne yapıp edip sökecektim içimden
Kendime başka bir ben
Aşk dilencisi olacaktım
O yanımdan geçerken…

Hiç işim olmaz benim
Pulla parayla
Benim işim sadece onunla
Sevgisini dileneceğim
Yürek avuçlarımı açıp ona...

Dokunamıyordum
Lakin ellerim ellerine yabancıl
Söyleyemiyordum
Lakin benliğim benliğine utancıl…

Ama belki onun da yüreği
Benim ki kadar insancıl !
Şimdilik bakışlarının diliyle yetiniyorum
Malum ya onunla benim
Bu tanışmalar daha ilk fasıl….

Açıkçası ben onun aşk dilencisiyim
Mademki bu sevgi duygusu benim
Aşım ve de ekmeğim
En azından şimdilik bari,
Ona duyduklarımı yüreğime katık etmeliyim…

Aşkı yüzünden bu şekil
İtirafsızca eriyip tüken memeliyim.
Zaten olmamıştı hiç bugüne dek,
Ondan başkasına böylesi bir ilgim
Ben yüreğimle yalnız
Onun yüreğine doğru çekildim…

Üstüme doğru sendelemişti
Günlerden bir gün, kalabalık bir durakta
Özür dilemişti mahcup bir edayla
Ve daha sonra da…

İlk kez,
Hiç dilenmeden “gülüş” ikram edilmişti bana
Şöyle demişti o gün kendime kendim;
Buna güzel bir tesadüf deyip geçmemeliyim
Bakarsın değişebilir kötü kaderim
Yani o günden beridir ben işte,
Onun aşk dilencisiyim…

Bilmiyor henüz
Sonradan duygularım da nelerin oluştuğunu
Aşkına dair bu dilenme tutkumu
Akşamdan sonra sabahın bu kör vaktinde
Kendisini amansızca soluyup durduğumu…

Ve sevgisine bir nefes kadar ihtiyaç duyduğumu
Acaba bir gün bana nasip olur muydu;
Avuçlarıma sadaka yerine onun,
Sıcak !
Sımsıcak bir “gülücük” kondurduğu !…
X
======================
======================
İSMAİL HAKKI GÜRCANOK
======================
M E R S İ N (2013)