Yaşattıklarını görmezden gelemem şehir!
Aldıklarına gönül koyarım elbet,
Vermediklerine yalvarmam artık !
Çünkü ben;
En çok vazgeçemediklerimde hırçınlaşırım...

Uzun sakallar hatırlıyorum ilk seninle,
Siyah, gür ama en çok uzun...
Emeğin alın terinin direnişi,
Hakkın hukukun töresi,
Siyah gür ama uzun sakallar,
Babamın sakalları...

Sahi; ’lapa lapa kar’ neydi ki,
Beyazı senin yeryüzünde tanıyana dek...

Senin yer yüzün;
Senden öncemi un ufak eden...
Senin isin
Senin kirin
Senin yeryüzün...

Gözümde burnumda elimde,
Dişimde tırnağımda,
Tüt tütebildiğin kadar,
Tüt ki; adın memleket kalsın...

Bil ki ; sende öğrendim ayakta kalabilmeyi,
Geçememem ondan...
Bil ki, gurbetse buralar,
Sende tekrar doğuşumdan...
Bil ki ; karan da bükün de başım gözüm,
Tek hasretim...
Adın hep sıla ; ondan...

Ne zaman iç çeksek arkadaşlarla;
Curuf kokuyor buram buram burnumuzda...

Ne doğduğun ne doyduğun memleket memlekettir,
Nereyi özlüyorsan orası memlekettir...

Özlemimsin;
Çünkü geçmeyen geçmiş
Ve sen
Memleketsin...