Şeb-i yeldâ Afyon çekip dem etmiş
Beni Havva kendini Âdem etmiş
Üstelikte yâd eli hemdem etmiş

Sarhoş ettim kadehle Cemşit’i ben
Peymânede, sâkinin eşiti ben
Bana diyor, ’Dahhak’ile cem etmiş

Çok korkarım ben Nâmus-u Ekberden
Vazgeçemem leb-i derya şekerden
Kor üzümü fıçıda zemzem etmiş

Tek ben miyim gülefşân-ı gülistan
Reşk-i bahar meşk i al yeşil fistan
Büyülemiş özünden elzem etmiş

Nuşirevân rindâneler mahbûbu
Olsa idi açar idi mektubu
Mürekkebi yüreğime em etmiş

Gözlerime çeksem yed i beyzâyı
Öpebilsem ışık saçan azâyı
Gülizâr’ı yârine gizem etmiş

Melahat DEMİR

hemdem: can ciğer arkadaş
gülefşân: gül saçan
reşk:kıskanç
elzem:vazgeçilmez
Cemşid:Efsanevi İran hükümdarı.Bütün cihanı gösterilen kadehi ve şarabı buluşuyla....anılır
Dahhâk:Cemşid’in katili.Efsâneye göre,şeytan iki omuzundan öpmüş ve omuzundan iki yılan çıkmış.
şeb-i yeldâ: en uzun gece
Namus-ı Ekber: azrail
Nuşirevan:Adeletiyle ün salmış ve tâk-ı kisrâ sarayıyla anılır.Eski İran Hükümdarlarından.
mahbub: sevgili
yed i beyzâ:Hazreti Musa’nın koynuna soktuğu eli bembeyaz ışık saçar halde çıkarması.