Ben zemheri yaşanırken
Karın çok yağdığı kar üzerinde damdan dama geçildiği bir günde doğmuşum
Anamın bir kış günü kar yağarken bana dediğine göre.
El bebek gül bebek büyümüş,
Önce çocuk, sonra bir delikanlı genç olmuşum.

Ve ben, yokluğu görmüşüm
Doğduğuma, bin bir kere pişman olmuşum.
Değişir, demişim,
Kaderimi yıllarca değiştirmeye, uğraşıp durmuşum.
Meğerse değişmezmiş’ de,
Ben hep, boşuna uğraşıp durmuşum..

Aşk dersen, uzakmış bana
Ve ben sevda ararken, perişan olmuşum.
Aya kızmışım mehtaba kızmışım, bir karanlık derya olmuşum
Ey gönül, ey gönül,
Haline yan, sen gönül haline,
Meğer seni ben, sokakta bulmuşum.

Ben bir, serseriyim.
Kadere isyan etmişim, havaya suya isyan etmişim.
Sürgün yemişim, diyardan diyara dolaşıp durmuşum
Kendimi deli bilmiş,
Sonunda ben gerçek deli olmuşum.
Ne vakit bitecek, şu bana layık görülen şu ızdırabım
Olmamış baksana muradım…

Kusuruma bakmayın dostlar,
Bağışlayın, beni,
Ben gecenin karanlıklarında, yalnız yürümüşüm
Meyhane köşelerinde sabahlamış,
Güneşi bile ben zil zurna, sarhoş karşılamışım.
Nerede şimdi nerede…
Derdimi döktüğüm meyhanelerle, akşamlarım.
Derdimi yeniden paylaşsam.

01 Kasım 2013-12-01
Ahmet Yüksel Şanlı er