Köyümden ayrıldım on yedi yaşımda
Gitti o gür saçlarım kalmadı başımda
Gözlerim zorlanıyor gözlükler kaşımda
Doyamadım köyüme içimde yara kaldı

Bozuldu dişlerim yarısından çoğu çürüdü
Bacaklarıma belime de romatizma yürüdü
Koyun kuzunun peşinde koşmak iyi günüdü
Doyamadım yaylalara içimde yara kaldı

Otuz yedi yıl hiç ara vermeden çalıştım
Hayata tutunmak için dolu dolu yarıştım
Köyümü artık rüyalarımda görmeye alıştım
Doyamadım akrabalıklar içimde yara kaldı

Uzaktan yufkanın içinde helva var sandık
Zalim gurbetellerin renkli yaşamına kandık
Maneviyatımızı kayıp edince zoraki uyandık
Doyamadım ben köyüme içimde yara kaldı

Çobanım buralarda her şey menfaat çıkar
Düşme düşersen önce akrabaların bıkar
Açığını buldu mu kardeşin bile seni yıkar
Dostluk akrabalık insanlık içimde yara kaldı

Selaattin çoban 01aralık2013 Esk.