Sevindimi gülerken omuzları iner iner kalkardı
Hızına yetişemez torunlar arkasından bakardı
Acıktığını hıssettimi gece bile ateşini yakardı
Dost ve Muhammed canlısıydı rahmetli dedem

Canı çektimi badeleye elmaya çançura giderdi
Gece demez gündüz demez devamlı ibadet ederdi
Akrabalık bağlarınıda eniyi şekilde bilir güderdi
Dost ve Muhammed canlısıydı rahmetli dedem

Köyde hiç kimseyi incitip küstürüp kirmamıştır
Atını öküzünü bile hırpalayıp haşa yormamıştir
Kızına gelinine dedikodulu soru sormamıştır
Dost ve Muhammed canlısıydı rahmetli dedem

Torunları için malını canını seve seve verirdi
Bir lokması olsa hemen fakiri fukarayı görürdü
Fesatlık dedikodu oldumu orda durmaz yürürdü
Dost ve Muhammed canlısıydı rahmetli dedem

Moralini bozmazdı dünyanın haline nede işine
Severdi yemeyi bayılırdı kuzu kebabına şişine
Yanakları al aldı çürük bile girmemişti dişine
Dost ve Muhammed canlısıydı rahmetli dedem

Çobanım dedem kulluk görevini iyi biliyordu
Endişesi yoktu öleceğinden ölürken gülüyordu
Rabbından hep muhammedle olmayı diliyordu
Dost ve Muhammed canlısıydı rahmetli dedem.

Selaattin ÇOBAN
23.12.2007.