Değerli üstad,ilk şiirinizle aramıza hoşgeldiniz . İnsanın içini acıtan bir tema vadaa,Veda insana kendini unuturur? Haykırmak istersiniz,sesiniz bogazınızda düğüm düğüm olur.Konuşmak istersiniz konuşamazsınız,kaçmak istersiniz kaçamazsınız,hatta gözlerinizdeki yaşlar bitmiştir, ağlayamazsınız… Siz bilir misiniz, benzine su bulanmıs bir insan titrek,cılız bir kibritin aleviyle nasıl tutuşur nasıl sokaklara,evlere,hatta kendine bile sıgmaz olur?Düşünmek istersiniz ama düşünemezsin,unutmak istersiniz ama unutamazsız örümcek gibi kemirir durur beyninizi...? Siz bilmezsiniz hatta düşünemezsiniz bile ,bu kadar acımasız değildir insanlar ama oluyormuş öğretiliyormuş insana.Yudum yudum ömrünüzden çalıp,hayallerinizi,umutlarınızı,daha da ötesi kendinizi bile unutabiliyormuş insan. Haykırır,isyan edersiniz bazen kendinize ama elden ne gelir bütün dertler,acılar yine sizinledir.Olsun dersiniz varsın bu da olsun ,alışırım diyebilirsiniz,işte bu arada bir mermi daha vurulur beyninize. Olmuyormuş alışılmıyormuş bu acıya.Acının da acısı varmış ben de biliyorum ama kalbiniz kaldırmaz artık böyle bir acıyı,öylesine yorgun, öylesine gecmişsinizdir ki kendinizden,artık insanlar bile vazgeçer olmuştur sizin bu halinizden.Zaman dersiniz,ilaç dersiniz,bu da gecer dersiniz ama itiraf edemezsiniz, buna artık inanmazsınız…Herşey yalan olabilir…Ve hiç duyulmayan yalanları söylemiş olabilirsiniz…Kafanızda dolaşırken binlerce soru işareti…Size dair tüm bilinmezlikler ve yarım kalmışlıklar acıtır canınızı,yanar kavrulursunuz...üstad veda ölümün kardeşidir...

Dost kaleminiz hiç durmasın... Yüreğinize sağlık... esenlikler dierim.... peri