yalınayak bir gecenin sonrasında
güneş tarıyor saçlarını
kekeme bir bulutun eteklerine

kervanlar geçiyor toprak yoldan
rüzgar ağrılı
taş kesiliyor kuşlar
güneşin soğuğundan

bir şair
yağmur yoğuruyor

gökyüzünü emziriyor kısır kadınlar
memelerinden kan fışkırıyor
Kabil uyanıyor zamansız

bir peygamber ölüyor sonra
melekler
yordamsız kalıyor

yediverenlere asılıyor rüyalar
kirpiklerinden
her söz diken
her sessizlik zehirli bir yılan avuçlarında

aylardan kangren
günlerden hiçlik oluyor zaman
saat beş geçiyor korkuyu
yelkovan
intihar ediyor
aklını kaçırıyor akrep

garip bir rüzgarın ardına düşüyor çocuklar
toz dumana karışıyor
siyah beyaza
altı üstüne geliyor evrenin
yeşil ayyaş
maviyi kusuyor deniz
küsüyor gökkuşağı
herkes susuyor
kıyamet utanıyor kendinden
ve
Tanrı ağlıyor!!

Paylaş:

21 Beğeni

+13 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (25)

5.0

100% (25)

Tanrı ağlıyor Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Tanrı ağlıyor şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Tanrı ağlıyor şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

ozgrtutsak, @ozgrtutsak

2.12.2013 16:29:31

pirozbe:))

Seval Doğan, @seval-dogan

1.12.2013 22:25:33

5 puan verdi

Acaba Tanrı kendini hiç yargılıyor mudur.
Bunca zülme, bunca acıya kayıtsız kaldığı için.

Diyelim ki yargılıyor.
Peki o halde neden birşey yapmıyor.
Neden kendini bağışlatmıyor yetim kalan çocuklara.
Memesi kurumuş analara.

Tanrı' nın kendi masumiyetine ağlamadığı kesin şair.

Kutluyorum şair.

İnsanca duygularla yazılmış kederli bir şiir.