Aşk varken,
Bütün evren, şenlik havasında
Ağaçlar şarkılarını söylediler
Kol kanat dallarıyla...
Bütün gökyüzü eğilmiş yerle bir olmuş
Denizle yanak yanağa
Gelme pahasına.
İlahi bir danstı yeryüzünde,
Asla unutulmayan,
Kıskandıran edasıyla...

Ya aşkın çaresizliğinde neler oldu?
Nerden bileceksin dostum
Yanaklardan dökülen sıcak yaşları,
Yürekte duyulan sızıları,
Ağaçlar bile ağlıyordu kuşlarla birlikte
Aşkın yasıyla kapanmıştı dudakları.

Ama şimdi...
Onlar da biliyor, ben de...
Umutlar bitti dereler akmaz,
Gök artık değil mavi.

Sordum yad ellere sevgili nerde?
Dediler; o,şimdi kaf dağına gitti.
Geride bıraktıkları,
Sana yakılan ağıttı.
Duymaz olsaydım ben bu haberi,
Yüreğim çaresiz hasta
Dünya başıma yıkılsaydı keşke..

Bilir miydim?
Sana ait ruhumun,
Aşk varken iyilik meleği,
Gittiğinde azrail!

2006/İskenderun


(bütün şair ruhlar,
ruhlarındaki güzelligini yüzlerine yansıtırlarlar,
utanmak güzeldir,onlarda daha güzeldir,
onların cazibesi sadece gözlerindedir,
varlıkları insana güvence verir,
ihaneti hiç bilmezler,ama hep uğrarlar,
şair ruhlar kendilerini begendirmeye ugraşmazlar,
onlar begenilir....onların hep iki sevgilisi vardır! biri daima kalemdir.) Jale KESKİN