yoksa dilsizleşir konuşkan sevdalar
suretinden geçmezse ay
köroğlu’nun atları kişnemezse dilinde
evsizleşir aşk
kimse kımıldamaz yerinden
duvar duvara bakar



bir adam alır başını gider
işe, içkiye verir kendini
başkasının bakışlarında yaşar sevdası
erteler kendini,ertesi günlere
o bir saatlik çay saati gelmez
sevgilinin gözlerinde demlenen



hep başkaları geçer
kendi geçmez yolundan
acemidir, hayat tayları hep
aşamaz yüceden yüce dağları
dost onu bir dağ kulübesinde bekler
önce gitmiştir oraya gölgesi
isli,kömürlü bir ocak
geçmişi tüter



kadın çıkamaz bir türlü
geçmişin tozlu merdivenlerinden
bir pencere açılır çok uzaklarda
her insan kendi çevresine sürgünken
bir örümcek gibi kadınlar
kendi hayat ağını öremez
sırtüstü düşer hamamböceği
dev bir insan eli bekler
yeniden yürütecek
boyası çıkmaz karalığının
bekler,bekler



konuşan çocuklardır
bunca aymazlığın içinde
balık ağlarını,çırpınmalarıyla yırtan


susarız




29. 11. 2013 / Nazik Gülünay