Şimdi yine kırlangıç fırtınası
Umutları sarıpta sırtlarına bir bir gidiyorlar
Güya yine döneceklermiş gelecek bahara
And olsun bir daha dönersem diyorsun
Haydi git, durma
Ulan dünyanın kaderi mi böyle ne
Laf anlamaz şey..Kıyamam, yaralısın
Birazcık kalbine dokunsam
O kırlangıçlar gibi fizana kanatlanacaksın


Şimdi yine kırlangıç fırtınası
Dalgalar birazdan elini eteğini çekecek
karnından soluyacak Akdeniz
önümden bir kaç martı çığlığı geçecek
bir bilinmeze kanat çırpacak kırlangıçlar
Karanlık kör topal dünyamı olanca haşmetiyle saracak
Ve bir keman sesinde çırılçıplak inleyecek aşk
ben yine seni bekleyeceğim
dünyanın güneşi
toprağın suya özlemi gibi
Buğu buğu tütecek yüreğimde hasretin
Belki tutunup yıldızlara güneşe nazire yaparcasına
Ay teninden öpeceğim

Ve sen soyunurken gök yüzüne
Ben bile bile
koynunda kaybolup gideceğim ölüme

Biliyorsun değil mi...