Bugün canın çok sıkkın
farkında mısın parmakların iki de bir ağzına gidiyor
Kırık tırnaklarını yiyiyorsun
Saçların omuzlardan aşağı salınık
Sanki hiç taranmamış gibi biri şam da diğeri halep te
Öylesine dağınık
Ve öylesine perişan bir halde
Farkında mısın


Aklımı başımdan alan gözlerin ağlamaktan şişmiş
Hangi vicdansız sana kıydı bilmem ya
Göz çukurlarına koyu gölgeler sinmiş
Saçlarında gizli gizli aklar
Alnında ince ince yollar belirmiş
Millete of çektiren kadifeden sesin kendine küsmüş
Çok yorgunsun çokkk
Farkında mısın


Geçenlerde bakkal Hilmi’ye seni sordum
Abi buralardan çekip gitti bir daha da gelmedi dedi
Son gördüğünde üstünde rengi soluk bir elbise
Elinde içi anılarla dolu meşin çantan varmış
Ha unutmadan söyleyim bizim simitçi çocuğa not bırakmışsın
Bir görseydin o kar beyazı kağıdı öyle heyecanla açtım ki
Kahretsin , sadece iki damla göz yaşı
Ve kokun vardı
O da çoktan kurumuş, yitip gitmişti
Sen gibi
Farkında mısın


Hani bir birimize mişli geçmiş masallar anlatacaktık
Kayadan oyma bir odada
sobanın raks eden alevi karşısında
El bende oynacaktık
Her seferinde tutman için ellerimi
mahsustan yenilecektim
sonra kah kahalarla gülecektin, gülecektik
Ah ! Sen bir masal ülkesinin taçsız prensesi gibiydin
Bilirsin, gülüşüne ölürdüm
Oysa şimdi sen, ben de ki seni öldürdün
Başımız sağ olsun !
intiharı başardın

farkında mısın