13
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
1645
Okunma
Kanadı kırık kuşa;
kanat olmayı dilediği, o günkü gibi
Hep masum ve saf kalabilseydi
Hiç büyümeseydi içimdeki çocuk...
Kimi mecnun der, kimisi katıksız deli
Bilmem ben de neredeyim ya da neyim
Belki sınırları ihlal eden taşkın bir nehir
Kanatsız kanatlanan bir hayalperest
Belki ayaklarım gibi yerlerde sürünüyor
Nereye gittiğinden habersiz...
Hangisi daha ağır yüreğimde
Medde miyim cezirde mi?
Kıyıda kalan su birikintisi belki
Çapı küçük, hacmi küçük sevgimin
’Keşke doğduğum gibi gidebilseydim’
Yakıyor içimi bu sözün Ya Ömür (r.a.)
Sen ki zalime keskin kılıç
Mazluma şefkatli
Övülen...
Kıyaslayamam ki
Allah aşkıyla yananları gördükçe
Utanıyorum
Düşürüyorum içimden kendimi
Sustum işte yine
Konuş benimle ya Rab
Konuş ki ebediyen aşkınla yanayım...
26 kasım 2013
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz