Kime sorsam seni
Sensiz bak’a kalmış gözlerinden bahsediyorlar…
En kanadığım yerden vuruyorlar beni yeniden
En acıdığım hüzün kokulu okyanus mavisi gözlerinden. Vuruyorlar beni…
Yaralanıp düşüyorum sensizliğin çığlığına
Ve yetişemiyor hiçbir yakarışlarım,
Ardında bıraktığın kocaman bir h/içe…
Sancı dolu bilekleri kanamaklı yarınsızlıklara bir sahte günaydın daha diyorum Sevgili…
Sahte bir günaydın…
Hani o yarınlarımız vardı ya..
Her bir doğmamış güneşimize, gecemize.. ,aydınlığın sırtına kazıdığımız düşerimize…
Hani vardı ya …Çocuksu gülüşlerimiz Kefensiz uğurladığımız
Yarınlar vardı sevgili…
Giderken dünümden haciz ettiğin yarınlar.
Dünya şimdi haciz edilmiş bir ben bir sen kokuyor…
Yarsız kalışım yetmemiş gibi nefesime yarınsız kaldım gidişinle
Seni de çaldılar gönlümden
Göğsümde sızlayan baş ucun
Kalbimde yarası kapanmaz avuçlarının
Çarpıntılarını dinlerdin ellerini dokundurarak göğsüme
Benim için çarpan bir kalp var ALLAHım bu dünyada derdin
Şükrederdin niyazda bulunarak RABBİME
Şimdi sensizlik benim tüm derdim…
Elimde değil…
Affet… Affedemiyorum seni…
Birde sensizliği…
Göğsümün sol yanı hicranı hüzün bahçesi
Her gün bir umutsuzluk daha ekiyorum aşk toprağıma
Bak ellerimde salkım salkım umutsuzluk mutsuzluğu
Gözlerinden her haber alışımda yitik acılar ısmarlıyorum yarınsızlıklara
Yarsızlıklara…
Arsızlıklara….
Yüreğimden vurdun beni
Sende sızla…
Yar/sızla..

Serdar Özyanız