1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
813
Okunma
dünlerin kucağında kalan
yetim durşlu fotoğraflarla buluşuyor gözlerim
gizlice terk ederek yeminimi
ağlıyorum utanarak
anlayacağın hep ayazında kalıyorum yalnızlığın
istemesem de hep ıslağım senden sonra
yaşanmışlıkları unutmaya çalışarak
üşüyorum utanarak
ötelerin kucağına bırakıyorum
yetim kalan bir ayrılık öyküsünü
her gün bir adım daha uzaklaşarak
içlenerek alın yazgıma
isyan ediyorum utanarak
hayat mı daha acımasız
yoksa sen mi
ben mi bilemedim sevmeyi
yoksa sen mi
anlayacağın
şimdi yetim kalan sevileri
sorguluyorum utanarak...
5/Ocak/2008
Cevap Yaz