Bir rüzgara kapılıpta ne gidersin gönül
Yetmedimi bu kadar kırıldığın gücendiğin
O rüzgarki estiğini alıp götürür bıkmadınmı
Gelmeyecek eski günler olmayacak eskisi gibi
Kalan yıkıntılar içinde sağ kalma mücadelesi bu
Yaşama ve nefes alma özgürce oysa oysa
Sevgi ve aşk iki kişiliktir oysa hayata dönüştür
Ve neden tıkanır boğazımda sevdan ve neden?
Sevdan demek candır peki neden? unutmak ister gönül
Sevdan benimdir ve neden? düşüncelerden silmek ister gönül
Aklımda sen düşüncemde sen yediğim içtiğimde sen
Ve neden isyan eder yürek terkedilişlere böyle olmamalıydı
Kalan yıkıntılar içinde aşkına eşkıya mülteci rezilliğimle
Taki gidiyorum ya unutma ümidiyle yada silme
Keşke unutulabildiğimiz kadar unutabilseydik ne kolaydı
Anlamı olmalı bazen yüklenmemeli çokça değer vermemeli
Beklentiler en aza indirilmeli incinmekte ozaman hayal olur belki
Kalan yıkıntılar içinde eğer bir yol varsa yeni ufka O ufuk benimdir
O denizin seyrinde bir çok gemiler batabilir bu mücadelede benimdir
SEVDAN BENİMDİR UNUTULMASI GEREKLİ BİLE OLSA
SEVDAN YALNIZCA BANADIR KALAN YIKINTILAR İÇİNDE

Yeliz Dikmen