İçimde herkese yetecek kadar;
Saf,temiz sevgilerle geliyorum:
Açın yüreklerinizi:
Ne kadar yalpa yapsa da ayaklarım;
Düşlerim ne kadar kandırsa da beni;
Bazen çılgın bir dalgayım;
Bazen ılık bir lodos insanı okşayan::
Bakmayın siz benim...
Kaya kadar sert durduğuma:
...Duygularımı yüzüme yansıtamadığıma.
Oysa içim kıpır kıpır sen dolu, siz dolu:
Ben ne acıları derledim gönül kapımda,
Ne riyakar dostluklar,arkadaşlıklar yaşadım:
Zirvede iken yanıbaşımda;
Sıkıntılı anlarımda
Çok uzaklar da sadece seyre dalan ,
İnsanlar gördüm,
Hayat denen bu maratonda...
Ben anladım ki;
İnsanın en büyük dostu,
Kendi imiş.
Bakmayın siz benim serzenişlerime,
Yaşadıklarım bana kalsın,
Açın o yürek kapılarınızı,
Emanete bıraktığınız vicdanınız
Ve ,
İnsanlığınızı geç kalmadan alıp giyinin,
İçimde herkese yetecek sevgilerle geliyorum,
Bir çocuğun elma şekeri yerken,
Yaşadığı mutluluklar derleyerek geliyorum.
İçimde fırtınalara,tsunamilere inat,
Hala dim dik ayakta kaldıysam eğer,
Senin bana verdiklerine,
Sıkı sıkıya sarılmamdandır.
Anladım ki !!
Yaşam insana çok roller biçmiş,
Kimimiz yozlaşan duygularıyla,
Var olma savaşında,
Kimileri bukelamunluklarıyla,
Zirvenin ortağı,
Kimileri de tüm fırtınalara rağmen,
Onurlarıyla dimdik mağrur,
Bu maratonun tam ortasında.
İçimde her kese yetecek sevgilerle,
Dostluklarla geliyorum,
Açın yürek kapılarınızı ,
Bir demet mutluluk armağanım olacak,
Tüm sevdiğim can dediğim,
Sen ve sizlere dostlarım...