Aslında kimselere benzemiyordu kimsede ona
Ona ulaşmak çok zordu yada kimse istemezdi
Merhabasına selamına nail olan ödül sayardı
Soğuk çok soğuk ve bir o kadarda sessiz sakindi

Ne zaman karşılaşsak gözleri derin bir uzaklık
O uzaklıkta bir uçuruma girerdik her ikimizde
Çok zaman geçti aradan ayni yerde ve çokça
Olmaz denilen oldu biz konuşuyorduk artık

İnce dal gibi bir kadındı ince yüzlü sarışınca
Buzdolabı diyordu çoğu çoğu yaban şeyler
Romanlar konuştuk şiirler seslendirdik hep
Uzun çok uzun yürüyüşler yaptık beraberce

Aşk dair ne varsa konuştuk hiç gerek yokken
İkimizinde birincileri ikinciler vardı hayatta
O uzun konuşmalarda geçti hep pasaj parça
Çaylar yemekler yemeklerimiz uzun uzundu

Bir kere bana geldi bir tek kere çılgıncaydı
Masum bir yağmurdu yağmakla yağmamakta
Sisin bulutun şimşeklerin ortasında kalmışça
Ve öyle sessiz öyle derin öyle hırçın bir başına

Yağdı yağdı fırtına oldu borana tipye dönüştü
Aktı buzulların altından kayaların arasından
Güneşin sıyrılışında güne dikeldi kartalca
Ellerini ensesine kenetledi son bir nefeste

Birikti toparlandı yine bir buz parçasına
Beni aldığın yere bırak dedi usulca sessizce
Bir kere geldi bana bir tek kere sonsuzca
Bir daha sözü edilmedi hiç konuşulmadı

Onun her şeyi vardı her kesi vardı herkes gibi
Hep yalnızda yanında ne bir erkek ne kadın
Ne bir avdı ne bir avcı karaya düşmüş bir inci
Büyük derin bir denizdi uzaklarda buz kesmiş



Ahmet Coşkun