“Yazmak, özgür olmaya çalışmaktır. Franz Kafka ”


Aşk bitmiş, yürekler biçare sevgisiz
Sevgiler çoktan ölmüş,
Mutluluk kadavra
Parçalanmış bir gövde kalmış sadece,
Stajyer âşıkların elinde…


Her şeye rağmen, sen ve ben “biz” olmuştuk!
Şimdi bizden geriye kalan
Sadece, imla hataları
Ve anlamsız noktalama işaretleri ile dolu
Öznesi yok olmuş yarım kalmış cümleler…


Aynı havayı teneffüs etsek de
Yaşamaya çalıştığımız aynı şehirde
Sensiz büyüyen tarifsiz özlemlerle
Dün bekledim, dün geçti gelmedin
Bugün de bitene kadar bekleyeceğim.
Kim bilir gelecek misin?
Yarınlarda da beklemekten bıkmayacağım.
Yarınlar bitmez bilirim! Ama boşuna bekliyorum
Biliyorum ki yarın da gelmeyeceksin…



Ne gözlerinin içinde sen olabileceğim
Ne de sen, ben olursun yüreğimin derinliklerinde.
Mutluluk cümlesi kurmuştuk biz
Her türlü anlatım bozukluğuna rağmen…
Sevgiye, sevdaya dair ne varsa
Sözlerin en anlamlısı olmuştuk.
İçimizde ölen, mutluluğu var ettik hiç yoktan.
Sevda denilen sağanak yağmurlarda…
Kaybolmuş umudu tazelemiştik,
Hayat denen dolambaçlı, engebeli uzunlu yolda…

Evet, erken doğan kız çocuğu, mükemmel kadın!
Hazanları, hüzünleri unut
Yüreğini karalara bulamış siyahı da…
Koş… Bir adım daha yaklaş senin için yanan yüreğime,
Sevda şarkıları susmasın,
Nakaratları biz olalım düşmeyelim dillerden…

El ele tutuş/a/masak da,
Özlemlere yürüyeceğimiz yolumuz var.
Kaç gel diyemem, hakkım da değil!
Biz sevda türküsüydük dillerden düşmeyen
Aynı tende buluşamasak da mas mavi düşlerimiz vardı.
Sevda cümlesiydik, öznesi olmasa da adlarımız…
Ne fark edecek? Ben hep sendeyim…
Sen de ben de…


“Yüreğim fısıldıyor kulağıma; var mısın mutluluğa?”



Mustafa KARAAHMETOĞLU
24.08.2013

Şiirime ses olan Kenan ERÇETİN Hocama teşekkür ederim.