BİR AKŞAM BİR MEYHANEDE SABAHLARKEN
BİR GÜZEL GİRDİ İÇERİ DERDİMDEN AĞLARKEN
SORAMADIM KENDİSİNE KİMİ NİÇİN ARADIĞINI
SANKİ BİR İSYANCIYDIM HASRETİ İÇİMİ YAKARKEN…

OTURDU MASAMA DOLDURDU İÇKİSİNİ
HİÇ UNUTURMUYUM ÇİLE DOLU O BÜLBÜL SESİNİ
DERDİNİ HİÇ SORAMIYORDUM HATIRLADIĞIM İÇİN KENDİSİNİ
ÇARESİZCE AĞLIYORDU BELKİ DE YİTİRMİŞTİ SEVGİLİSİNİ…

BERABERCE UZUN VE DERİN BİR SOHBETE DALDIK
KADEHLERİMİZİ HAYLİ BİR ZAMAN BERABERCE KALDIRDIK
YUDUMLADIKÇA KADEHLERİMİZİ HER İKİMİZDE AĞLIYORDUK
GÖZ GÖZE GELDİKÇE SANKİ DÜŞMAN GİBİ BAKIŞIYORDUK….

BENZİYORDU BÜTÜN DERTLERİMİZ BİR BİRBİRLERİNE
BAKIŞIP DURUYORDUK HER İKİMİZDE BİTEN ŞİŞELERİN DİPLERİNE
TAM İNMİŞTİK Kİ MAZİMİZİN O ACI DERİNLİKLERİNE
MEYHANECİ KOVUYORDU KALKIN ARTIK SABAH OLUYOR DİYE…

İKİMİZDE AYNI GÜN AYNI AY VE AYNI YILLARDA DOĞMUŞTUK
BİRAZ KARIŞTIRMIŞTIK İÇTİKLERİMİZİN ETKİSİ İLE MATİZ OLMUŞTUK
SABAH OLUYOR DİYE ZATEN MEYHANEDEN DE KOVULMUŞTUK
AYAKTA DURACAK HALİMİZ KALMAMIŞTI AMA HER ŞEYİ HATIRLAMIŞTIK…

KOL KOLA GEZDİK BİR SÜRE BİR BİRİMİZE YASLANARAK
BİZLERİ AYIRANLARA BEDDUALAR ETTİK AĞLAYARAK
SONRA BİR KÖŞEYE SIZMIŞKEN OLMUŞTU SABAH
RABBIM DEDİK,BİZ TERK EDİLMİŞ KULLARINI YENİ BAŞTAN YARAT…


SEYFALİ SOYUDURU
KADILI KÖYÜ SARIKAYA YOZGAT
25 MART 1984