Elif ba ile başlıyorsun
dilinde bir dua oluyorum okuyorsun

bana ne zaman geldiğin önemli değil yeter ki gel diyorsun
yeter ki bir niyet bir istek olsun içinde
yapraklarını hayata açan bir ağaç gibi
yaprak yaprak açılıyoruz

oysa bilebilsen
hep yanında olduğumu bir bilebilsen
her sabah sana açıyorum gözlerimi sana doğuyorum
tan vakitleri sen yine dualarla
uykuyla uyanıklık arası vecd içindeyken

elif ba ile başlıyorsun
dilinde bir dua oluyorum aminlerinle
öyle durup orada seni izliyorum
diyorsun ya
yeter ki senden bir iz kalsın
işte bir iz bırakıyorum kendimden
bir damla yaş düşüyor gözlerimden okuduğumuz kitabın üstüne

biz seninle varlıkta yoklukta hep el ele
gönül gönüleyken
çileyse de çile

kimi zaman Lodos olup eserken
kimi zaman Poyraz
bilirdik beklerdik
ki Karayel kapıdadır

hayat rüzgar gibi gelip geçiyor
her gün doğumunda ben de senin sabahına doğuyorum

her gün yeniden
ve senin için

hüzün beni seviyor
ben artık yok yeter desem de

adını yazmakla geçiyor zaman
umulmadık vakitlerde umulmadık müjdelerle
ipek kanatlı iki koruyucu melek
biri sağımda biri solumda
ki
senden geldiklerini söylüyorlar koruyorlar beni benden
her sabah sana açıyorum gözlerimi
payımı alıyorum her siteminden

tütüm tütüm tütüyor şiirlerim bırakıyorum yangınlarını
bir çeşmenin göletine
kor kor ateş kesiyor her yan dönüp bakıyorum
gün batıyor
bütün haşmetiyle
yine sen geliyorsun yadıma

yüreğim uykusuz bitkin
çare değil hiç bir müsekkin

ne yesem ne içsem büyüyor lokmalar ağzımda boğazıma diziliyor
dokunuyor tenime

adını anmakla geçiyor zaman

Yüksel Nimet Apel

11/Kasım/2013/Pazartesi/Bodrum