Kalabalık yalnızlıklar dolaşıyor etrafımda.
Az ötede beklemelerim.
Hemen yanımda pişmanlıklar.
Uzaklarda bekleyen umutlarım.
Uyuşuyor parmaklarım.
Ne kalemi ne seni, tutamıyorum artık.

Bu kaçıncı ölüşüm Allah’ım.
Bu kaçıncı selâ, umutlarıma okunan.
Sözüm sana’dır.
Ben değilmiydim ellerini açan sana.
Ben değilmiydim ayırma diye yalvaran sabahlara varana!

Ömrümü sadaka etmekten usandım artık.
Yolundan sapmış nefesimi durdur artık.
Bitmeli, susacağım tüm kelimeler.
Oysa,
Mahrum etmedim o’nu heybemdeki tek bir harften.
Kıymet bilmedi, kıyametim oldu.
Olsun,
Yinede sen o’na mukayet ol.

Ey sevgili.
Beni karanlık sayfalara hapsettiğinden beri.
Özlüyorum, ağlıyorum ve hala seviyorum seni.
Adem’in Havva’ya sevdası gibi.
Anla artık, emanet bıraktım sana kalbimi.
Her nerede olduğun umrumda değil!
" Allah’ın emri peygamberin Kavli " peşinde olacak sevgili.
Senden tek dileğim var.
Sakın, unutma beni.