2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1373
Okunma

Aşktan düşen bir tohum çatlağıydı kalem,
Kelam olup Adem’e fermanlar yudumladı yer
Gök açtı kanadını avazınca
Sulandı, damarlarımızda kırmızı sürgünler,
Yollar gibi her biri, kalbe vurgundu …
Suskundu dünya, ay düşen duvarlar soğuk
Yapışkan bir gölge gibi hasret meskûn
Unutkan bir yalnızlığın ellerince hercai
Aç gözlerin ateşinde taşındı mütemadi bir sancı
Firavunlar, yezitler doğdu gün doğumlarından
Ve zulümler yazıldı kitaba insan yazılandan.
Tutunmak için Havva’nın kokusuna
Bebekler koklandı aklanmaya derman
Anneler kutsandı
Şiirlere asıldı vicdanların pası, şairler kutsandı
Emzirsin diye kalemleri Habil’i
Aşkın ilk harfiyle başladı tüm alfabeleri…
5.0
100% (6)