3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1740
Okunma
İri göğüslü Elvira’nın evine
Şu taşlı sokaktan gidilir.
Su akar sokağın ortasından,
Çocuklar oynar kıyısında.
Kimisi kağıttan kayık yapar,
Salar akıntıdan aşağı.
Kimisi hikaye uydurur,
Kayığa öykü taşıtır.
Elvira dönüp bakmaz bunlara,
Ana değildir Elvira,
Kuruduğu söylenir evde kala kala.
Derler ki kısmeti olmuş zamanında,
Bir mühendis karayollarından.
Araya adam sokmuş tanışmış,
Gün gelmiş Elvira’yı istetmiş,
Şantiye mühendisi Dino’ya.
Kısmet olmamış gelinlik ve duvak,
Günü gelmeden düğünün
Yaptığı yol alıp götürmüş mühendisi,
Sağdan sağdan, şehre doğru.
Elvira bakmaz çocuklara,
Ne gençlere, ne de geçkinlere.
Elvira inanmaz aşka,
Ne aileye, ne de kocaya.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz