Serdim hüzünleri bugün mevsimlerin kucağına
Gözlerimi nankör telaşlar sardı
Sen diye inledim sabahın ilk ışıklarında
Ürperdi et yığınımın üst tarafı
Korkunun ilk kıvılcımı çaktı şakaklarımda

Darma duman bu olsa gerek
Sensizlikten çok korkuyorum diyebilmek aynaya
Mahkeme duvarı gibi yüzümü,gömüyorum yastığa
İçin rahat etsin sevdiğim
Resmini elime alıp ilk kez konuşuyorum
Sabahlara sensiz uyanmaktan çok korkuyorum

Duvarların soğuğu acıyı bastırır mı?
Gün batımlarında yüreğim seni sana yazar
Bilmez ki kış olan mevsim
Akamayan yaşı pınarlara nasıl bağlar
Çekip kaşlarına kalemi ilk kez yazıyorum
Geceleri sensiz ağlamaktan çok korkuyorum

Uyku nafile ağırlaşan kapaklarıma
Derdim seninle uyumak
Derdim gece boyu gözlerinde boğuşmak
Derdim parmaklarına ince buseler takmak
Alıp yorganı üzerime ilk kez bakıyorum
Sensiz rüyalar görmekten çok korkuyorum

Dağ taş neyler yarama aşkım
Saçlarındaki ışıltıya hasret kalmışım
Yollara vurmuşum sevdamı sana gelir diye
Sana açım sana susuzum sadece
Tozu dumana katıp ilk kez koşuyorum
Aşkı sensiz yaşamaktan çok korkuyorum

Mehmet Olcay