2
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
1492
Okunma
karanlık camlarda hafif buğu,
yapraklarda su damlacıkları,
umursanmayan gece çöktü,
başladı yine hüzün zamanları…
kuşatılmış sokakların heybetine
sımsıkı sarılmıştı salyangoz…
çöken gökyüzünün ritmiyle dans etti bütün gece
salınışı bir başkaydı;aheste mi aheste...
kaybolurken tuzlu bir tat vardı gözlerimdeki nemde…
-“Ne şanslı/ne mutlu!..” sırtında taşıdığı evinde-
dağılan düşüncelerimin sonbaharına ulaşan
ya da
alacakaranlıkta ruhuma çizilen
ya da
bilmem kaçıncı buğulu geceye atfen
bir iz bıraktı işte!..
-Koyu beyaz ayak izleri-
kanatları yaldızlı kuşlar yine çıkmadı mehtaba
kim bilir hangi tenhada söyleşir
görünür
kaybolurlar…
Cevap Yaz