Hayat, bir nehir olur dağılır kol kol
Başladığı yerde bitermiş her bir yol

Uzar gider karaları serpe serpe gece
bazan akıl ermez içimizde başlayan biten güce

olur ya üşütür kimi zaman içimizdeki har
döner de ağustosta yağar başımıza kar

kaçamaz insan bir düşün ince yağmurundan
çekemezken ayaklarını hayatın çamurundan

açılır içimizde güller, eşsiz firdevs oluruz
varlığın nurundan sıyrılır hepyekün bir nefs oluruz

düşeriz telaşların ortasına yaşarız sadece anı
unuturuz gören gözlerimizle, alnımıza yazılan imtihanı

bölmez olur gün gelir hiç bir şey, gafletten uykuyu
olur da herbirimizin ömrü yusuf’un atıldığı karanlık kuyu

umurumuza mı duvar diplerinde ağlaşan papatyalar
varlığımızı sararken bunca anlamsız angaryalar

tavus kuşlarından daha zarif ve kibirliyiz
anlıyorum ki sokak köpeklerinin teninden daha kirliyiz

yokuz, varlık deryasında damla niyetine zerre değiliz
bir bir sönen ışıklardan geriye kalan karanlık gibiyiz

biner sırtımıza dünyanın vazgeçilmez kamburu
gereriz ruhumuza davul derisi gibi bomboş gururu

aç yatanlara ağlarız tok karınlarımızla
ne mutlu oluruz, yattığımız yerden kurtardığımız yarınlarımızla

cennetin hissedarıyız güya, ilahi kudretin sur’uyuz
onca anlamsız yaşamların süzme kusuruyuz

öyle bir çağdayız ki her birşey sonuna kadar satılık
hilm ziyan getirir, tutulan şey en acımasız katılık

elbet gelecek hesap günü, sur ile susunca tüm sesler
son defa alınıp sonsuzluğa karışacak nefesler

kanlı lokmaların, sahtiyan ruhlu imansız sahipleri
son defa görecekler, kimin elindeymiş gerçekten ipleri

yakarışların para etmediği günler gelecek
gülmeyi unutanların ahir zaman yüzü gülecek

yarılsın gökkubbe, toprak ateşler kussun
söyleyin şu imansızlara gösterişle şenlenen yalan dilleri sussun

sorarlarsa nere gidiyoruz, söyleyin nere
burdan topladığımız ateşlerle, elbette geldiğimiz yere

vuslat, büyük sevgiliye kavuşmak demidir
ömür rotası düzgünse gerçek aşka ulaştıracak gemidir


ALİ RIFAT ARKU
02/11/2013
İSTANBUL