gideceksin bu sabah
evet, evet öyle
gideceksin
yalnızlığımın tek kişiliğe düşmesinden belli

oysa iki kişilikken
katlanılabilirdi böyle tenha olmanın sevimsizliği

yağmurla yıkanan kahvaltıya
bal çıkmasından
tereyağ çıkmasından
ya da çayını ilk defa şekersiz içmenden huylanmalıydım

rüyamda, denizler boyunca
tek sıra halinde, kırık iskemlelerde bekleşen
elleri dizlerinde buğulu kadınlardan uyanmalıydım

en azından
karşı komşunun gül suyunda boğularak can vermesi
ya da asansör boşluğuna düşen şiirler kendime getirmeliydi beni

insan konduramıyor ama
bazılarını berbat eylemlerin öznesi haline getirmeye

sadece senin tarafından bilinirken
gişe yapmamaktan memnun bir yeraltı filmiydim ya
şu berbat son ve kötü adamın ben çıkması
ne bileyim sinmiyor işte içime

adımı kötü şaire çıkarman da koymazdı o zamanlar
ki evet, iyi şair değildim sen varken iyi duruyordu şiir

neyse ne
şehir söndürsün tüm ışıklarını
balerinler dursun
toplu iğnelerde kan biriksin

ardından tek kadeh içer iki satır yazar
peşine iri gözlü uğursuz bir ekim de uğurlarım
o kadar

sonra
yansın şehir ışıkları
dönsün balerinler
temizlensin kan toplu iğnelerden