hoş bir çöküştü gamzen de ki sitemler
menkıbe büyüsü gibiydi doğrusu
oysa ki senin hükmün de
damla desen dökülmez ar damarlarına
gel boş bir beşik gibi beni salla “Ahsen”
çul tıkalı kalmış ar damarlarına bir görsen
en sonunda oturdu ya kanıma
taş koymadan duramadı değil mi?
felek (dünya) yine karıştı kader çarkıma

kısıp da sesimi göğün gürültüsün de
büzüm büzüm büzüldüm çekince de
senle yoksul olan halimle inlerim gidenlere
ve küçüğüm bir ateş bul yak ervahımı
ki kim öle kim kala öcüm de
hayat buysa
inişli çıkışlı yolları yordu bacaklarımı
kara bir kuşak bağlasın o kardeşin beline
al eline defi dön dönebildiğin kadar
yoksa yerin mi çok dar
zehir zemberek geri dön o zaman
ayrılık düğününe
ve ofla oflaya bildiğin kadar kepazeliğine

bir koşuda gidişte sen “Ahsen”
tut da getir dost denilen bukalemunu istersen
bugün tanla birlikte yeniden doğmakta şeytan
ellerim taşa mı değdi ne
kahrolası sanki püsküllü bir sultan
yokuşları da öylesine dik ki çıkarken
şaşırtır feleğini düşersen
yerin altı da bir üstü de fark etmez
olmayınca torban da iman

yüreğimi çalkalarken artçı vuruşları
midemi mi deldi ne bu nasıl acı
gelen de pişman gidende pişman
yıllar yılı gitmiş sormadan
gökle yer arası parıltılara gaz mı dayanır
göz bebeklerinden fırlarken ay ışıklarının dili
aynen karanlıklara boğulmuş yüzün gibi
naklen ayrışıldığımız bir an
zehir zemberek kaçıp da gitti zaman

eh hadi bakalım sen hoş gelesin “Ahsen”
hani hiç değilse bu dünyama
bir “aşk tortusu” bulacaktın sen bana
yok değil mi içmek için kana kana
vefalar güvenler zincirinden kopuk olan bu ortam da
eh ne yapalım eldeki ile yetiniriz artık
duygusuz ve ihlas’ sız yaşamı ben neyleyim
benim paçalarımdan mertlik damlar
istersen yüreksiz aşkları şah damarım da yoğurup dur
istersen sevgi denilen hikmeti gelip kalp pınarlarım da doğur
güzelim gözler belki bir gün açılır arıyla
görelim o zaman vuslatın bebelerini çocuksu ruhlarıyla

sen ki bir meleksin kaldır kötülükleri de görelim
anlat bana doğru nedir eğri ne hadi söylesene “Ahsen”
mazbut bir insan mı güçlüdür
yoksa hâkim olan mı dünyaya
ya işte öyle tamah yükü çok ağırdır
bu dünyaya benzemez o tarafmutlak tanı
yaşadığını sandığın rezillikten kurtulmadır ölüm
o tarafta var olmanın biçilir kaftanı

amelimizdir payımıza düşen
o öyle bir aydınlık ki aş bil onu bandırır hikmeti
o öyle bir aydınlık ki korkunç bir cehennem eder kıyameti
o öyle bir şeydir işte hakkındır senin bahtın da pişen
ancak odur seninle gelen makbere
ben senin o ahu bakışlarına küsüm bu gidişte
hala bana aşkı getiremedin mi “Ahsen”
gel artık bu gece takımlara ayrılıyor bedenler
sen de ziyaretçim ol ışık demeti heceye
manzume gibi duyguları yoğur hak yolun da
sitem ’sel masal gibi an
zehir zemberek gibi geçip gitmeden zaman

İğneleyip durma sakın
ki ben olursam hakka yakın
ki ben onun ipine sarılarak yaparsam akit
ki sen o zaman da mutlaka gel bana “Ahsen”
aşk ne ki takıl ki kavuşasın aşktan da yücelerine
gel ama geleceksen de geç olmasın vakit
geleceğin varsa Hakkı göreceğin de var desem
gelir misin sen itikatla Zümrüdü Anka’nın tüylerine…




(28.10.2013) AZAP…