5
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1910
Okunma

eyy benim sevgili dost kalemimim;
beyaz sayfalarımın sevgilisi...
nasıl da uyumkarsınız,
ihanetsiz ve tertemiz.
ey benim gönlümün tercümanı yüreğim;
nasıl da düşersiniz yüreğimden kalemime,
yaşadığım gönül mevsimlerimi bir bir,
dosdoğru ve eksiksiz...
bazen tomurcuğunda bir gül olurum;
açıp da solmak istemediğim,
yeşil dallarında bir selvinin...
hoyrat ellerden sakınarak
ve en güzel mavilerdeki düşlerimi,
paylaşırım gün be gün, mısralarımda
ve sen öyle güzel,
öyle ince işlersin ki ruhumu,
kara kaplımın beyaz sayfalarında.
ey benim korkusuz dost kalemim.
sessizliğimin sesi...
bir çığlık gibi haykırırsın, fırtınalarımı
korkusuzca ve endişesiz,
karanlık kör gecelerimin eşliğinde.
düştükçe birer,birer yüreğimden
gözyaşlarım,
nasıl da teselliyle süslersin;
dökülürken sayfalara, hece hece duygularım.
ey benim cefakar, dost kalemim.
ilmek ilmek örüp duygularımı,
işlersin acılarımı, hüzünlerimi
ya da sevinçlerimi
ve her ne halde olursa olsun
halleri yüreğimin,
kayıp gitme sakın ellerimden.
dilerim hiç tükenmesin mürekkebin.
beni bırakma, hep benimle kal
gönül defterimin sayfalarında,
dolaş dolaşabildiğince, vuslata kadar...
gülseren morkan
5.0
100% (8)