ne söylenir ki
şu dar
ve buhranlı zaman da
yürek esintilerinden buhar olup uçunca har
bulut kalır mı ki o rüzgar da
iliklerimize dek ıslandık zaten
kökümüzden söken acıklı ağıtlar da

oysa benim dudaklar hala kupkuru
bir hazan yadigârıyla
bana dersen ki eylül ne nasıl diyeyim
sorsan bile günleri
aklım nerde ben nerden bileyim
sonrası da beklemek
ve hayali vuslat sonu hüzzam olan bir yürek
nisan yağmurların da aptallığım ıslanmışsa nasıl güleyim

kalbimizle dilimizin izbe bir köşesinden
uçkurunu tutamadığımız duygular
kovulup kaçarsak gerçeklerden
tabi ki sonu hüsran olur

adanmışız göz bebeklerimizin merkezine
haberimiz bile yoktu ki akan sellerden
hayal içinde uzanmıştık biz uzak diyarlara
gündüz son bir atılımla uyandırsa da ikimizi
belki bir ok saplanmıştı kalplerimize
biz gecenin gizemine sığınmıştık çoktan
gülüşün cazibesinden içerken bir damla vuslat
ve ellerinin ısısı
loş bir boşlukta uçar gibiydik bilmeden
ne görebildik sağı ne de ısıttık solu
içimiz de tıkanıp kaldı idrak yolu
kimin haberi oldu ki gece ve gündüzden

dertler söyletir beni derinliğimden hiç durmadan
var olamayan vuslat için
verir miyim ki seni ben
kavurursa kavursun istemli duyguları bu beden
şiirden artan imgeler de beslenir yeniden

bildiğim tüm aşklardan kaçıp dururken vuslat
niye bize uğrasın ki
kilerler de saklanıp durdu suskunluğumuz
firakı hak etmemiş acılarımızla durmadan
donuyorduk soluksuz
ve hissizce çıkmış olduk aşkın kucağından

ergenliğimiz geçip de gitti bir hışımla
tutunacak dal sandıklarımız
bir bir dökülüp kaldı arkamız da
hissedilmedi bile yaşadıklarımız
soyut muydu yoksa somut mu?
Ne olduğumuz bilinemeden çöktü otağımız

gittik hiç yaşamamışçasına
neydi tüm bunca geçen zaman
neydi o uğrunda çırpınışlar için de koşmak
gözlerin boyanması mı?
hey hatlar içine bulanmak mı?
fıtratımız da zaten varken " Bir" Hakk’a biat
peki ne içindi bu hayal gibi yaşamak
sensizlikten senliliğe geçişte gitmek miydi yoksa hayat…



26.10.2013