Başı boz’dumanlı karlı dağlarda
Sevda yollarında ZOR bana düştü
Şeyda bülbül oldum viran bağlarda
Bir gülü beklerken ZAR bana düştü

Duman eksik olmaz ben dertli dağım
Ötmüyor bülbüller virandır bağım
Ah ederek geçti en’güzel çağım
Ben YÂR’i beklerken NAR bana düştü

Kalkmıyor üstümden boranlı kışlar
Derdin biri biter birisi başlar
Hasretin ateşi bedeni haşlar
Mutluluk beklerken HAR bana düştü

Kaynar kazanlarda pişirdi teni
Bilinmez dertler/le şişirdi beni
Gelmiyor hayırsız beklerim emi
Yolunu beklerken KAR bana düştü

Uykudan uyandı yerden kayalar
DURAK visâliyle gönlün oyalar
YÂR gelince beni kabre koyalar
Baksana vefasız YÂR bana düştü

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ
Ölsem bile rahat etmem mahşerde
Akmış hep yaşlarım, bir bir yerlerde
Bu dünya da ölüm var, var derlerde
Mezarım kazarlar, DAR bana düştü.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...NE SAYGILARIMI İLETİYORUM