en çok ne acıttı biliyor musun İlayda
"artık görüşmeyelim"den bile fazla
bunca yaşanmış şey varken
bunca yaşlanmış-aşılanmış
bir çorba kaşığından korkmak
depreşir diye set çekme telâşı
depresif yaralara
nasıl bu kadar çabuk unuttun İlayda!


korkma
kimse yok şimdi yanında
zarar vermez benliğim gamzelerine
uzak dur kokulu mendillerden yeter
sevinçli lokmalarla kandır yanak boşluğunu
benim gibi y o k pahasına
yılgın uykulara
deniz dalgalarına sat
o yarı ayık yarı puşt sarhoşluğu




neydi kötü olan
nedir sence bu galebe çalan ?
neden bu güneşe göz kapama İlayda
var mı te(r)k başına
kendini uçurabilecek uçurtma!
hep, kan çanağı gözler mi söndürür
susmak sokağındaki dil yaralarını
bağıra bağıra
sen dibi kaynayan bir deniz olsan
susar mısın
susabilir mi
dalgalara
İlayda!




gün yine doğar
kirlenir yine tabaklar kaşıklar
cüssesiz nefesler türkülenir
analarının göğsünde uyur çocuklar
şiir yazar kuşlar göğe pâre pâre
yine tükenmez kalem kalır bana
döşenip sol kol üzeri bir kağıda
müşfik bir yalana inanmanın ağrısı
ellere kadirsin sen aşk
ellerin ağıdı!


ben sana yüreğimin anahtarlarını vermiştim
sen maymuncuk kullanıyorsun geceyarıları
yapma bunu İlayda
yapma!






ToprağınSesi





.