masmavi gökyüzünü
bulut bulut köpürtüp
çatı edinen
uzun dar
loş koridorlu
balkonsuz
çiçekleri yırtık pırtık masa örtüsüyle
elleri göğsünde birleşmiş hüznüyle
kağıt evler bulandırır Cenap’ın düşlerini

bana mısın demeden
yaşamanın
tek ayağı kırık iskemlelerden kurulduğunu düşünür

Faili Meçhul Şairler Sokağı’nda
martılar, simit, çay
bitmeyen yokuşlar
şarkılar
çay, tahin pekmez
tanıdık yalnızlıklar eşliğinde
şiir öper

Şükran’la aralarındaki yerçekimi
Cenap’ın hızla asfalta çakılıp
Şükran’ın yıldızlara yükselmesine nasıl imkan tanır
bilinmez

aralarındaki hava boşluğunun
birbirlerine estirdikleri
karayele
poyraza
imbata rağmen
nasıl dolmadığının bilinmediği gibi

oysa sorunları basittir
Cenap kiremit kırmızısına tutkun
Şükran uçurtma kırmızısına

ve Cenap ayrılığı sek sever
sulandırmaz

Şükran ayrılığı aklına bile getirmez

Cenap durmadan şiir öper
zamanını bekleyerek

çünkü bilir
şairleri de vururlar

en çok da seni be Cenap