’’Nefes alınır mı ki aşkla...’’

Yıllar ...
Yıllar önce gibiydi bana o ilk bakışın...
Karşımda duran varlığımı yok sayan o ilk acıtışın...
Soluma yatarken ağlayışım , benliğime aldanışım.

Daha dün gibiydi sanki...
Üzerimde ki telaşlı hallerimde iç çekişlerim
Elimi kolumu koyacak yer bulamayaşım...
Nedensiz siz demelerim , biz olamayışımız...

O yüzden mi bilmem
Suskularımı çok severdim
Sustuğum kadar içimde yaşardın sen
Sensiz olamam dediğim her günden
Bir başka aşk ile karşıma çıkardın , neden !

Bilemezdin elbet !
Bilsen ne değişirdi hiç öğrenmek istemedim
Cesaret edemedim
Sensiz kalma ihtimali karşımdayken ağzımı açamadım.

Yaşamak , dokunmaktan çok öteydi seni
Yaşatmak istesem de aşkın en delicesini
Gözlerinde arasam da bana dair en ufak izi
Bulamadım , çok istediğim ama olmadı
Benim için aşkın adı senken
Bir aşk cümlesini senden duyamadım

Tavana çakılan gözlerim
Gecenin karanlığında yıldızları sen bildi
Ulaşılmazdın benim için...
İçin için saklı düşlerimde gizledim
Resmine baktığım her an özledim...

Aşkı yaşamadan mantık demesin kimse
Mantığıyla sevemez aşkından ölse ...
Ki ölür zamanla...
Aman bile demez , diyemez aşk ile de yansa...

Asla...
Asla...
Aslında sen ruhumu beynimden ayıran güzel...
Sevemedim seni...
Hiç...

Sensiz nefes almak istemedim ki
Hiç Bu kadar yalnız yaşanır mı ki aşkla...

Yunus Özkan

20.10.2013 21:21