Serseri bir zaman gelip çattı
Issızlaştıkça kalbim ıssızlaştı
Karabasan düşünceler aştı
Ismarlama teselliler sıktı
Ne yaparım demeye kalmadan
Tumturaklı cevaplar karşıma çıktı
Isıtmadı gönlümü hiçbir cevap duvara tosladı
Yersizlik adına ne varsa başımı sardı
Irak durun benden diyemedim kalbim sıkıştı

Sevgilerin dozunu kaçırmışlar diye duydum
Istıraplıdır sevgi yolu deyip koyuldum
Köşe bucak, dolambaçlıydı her şey yoruldum
Işıksız yollarda ben de çamurdum
Şeker misali eridim, artık yağmurdum
Ters köşeye yatırılmış düşle burkuldum
Ikıntı sıkıntı sararken bedenimi, duruldum
Razı olmadığım düşüncelerimi bir kenara koydum
Mutluluk oyunlarına koyuldum
Alıp başımı gitsem diye bir türkü tutturdum
Damdan dama atlayan hülyalar kurdum
Aklım yerinden fırlayacaktı, bir köşeye kuruldum
Nostaljinin kucağında bir müddet uyudum

Kendimi biliyor zannediyordum, yanılmışım
Ukala düşlerimle dolambaçlı yollara dalmışım
Rezilliklerimin farkına varmadan aldanmışım
Tutkularım avucumda bana gülüyorlar
Umutlar gözlerimin önünde oynaşıyorlar
Labirentinden kurtul diye sesleniyorlar
Aldım elime silgiyi hepsini silip geçtim
Maziye gömülüp kalmamanın yolunu seçtim
Akıntıya kürek çekmenin anlamı yoktu
Zorlu yollara girersem, sıkıntılar çoktu
Sessizlikte sessizce ses olmayı düşledim
Işıklar vardı uzaklarda, bir müddet gözledim
Nereye, nasıl demeden ışıklara yürüdüm
Issız sokakları, caddeleri, evleri gördüm
Zor da olsa bütün sorumlarımı çözdüm

20.10.2013 – İzmir

Sıkıntıyı sıkıştırmadan kurtulamazsınız.